Σημασία δεν έχει
να ξέρεις τι σου γίνεται.
Σημασία έχει
να ξέρεις ποιος είσαι.
ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η ντροπή της ανθρωπιάς
πάνω στο νησί αυτό.
Της Κέρκυρας οι φυλακές
που κάτεργα θυμίζουν,
χιλιάδες τα ποντίκια
τα πάντα ροκανίζουν.
Μπαίνοντας σου φεύγει η μαστούρα,
ογδόντα ανθρωποφύλακες
με πράσινη κουκούλα.
Φύλακες ψηλοί, ψυχροί
μα κότες στην καρδιά,
περιμένουν κάποια διαταγή
να σου την πέσουν όλοι μαζί.
Κάποιον τον λεν Παγκράτη,
χαίρεται να αυτοαποκαλείται
ότι είναι το αρχι-κοράκι.
Ο Βαρότσης κι ο Σκιαδόπουλος
εγκληματίες βασανιστές
υπαρχιφύλακες στις φυλακές.
Κελιά στενά
χτισμένα τον Μεσαίωνα,
κελιά της υγρασίας,
κελιά εν γνώσει
της "καθώς πρέπει" κοινωνίας.
Απαγορεύεται η συναναστροφή
μεταξύ των καταδίκων,
χωρίς τουαλέτα το κελί,
χωρίς κάθισμα,
χωρίς νερό,
ένα κάτεργο αδέλφια
σε σιωπηλό αποκλεισμό.
Στα μπουντρούμια του κατέργου
σαπίζουνε ψυχές,
ανθρώπων αγνές καρδιές.
Ο Μελέτης κι ο Πετρόπουλος,
ο Κοεμτζής και ο Σπυρόπουλος,
ο Παπαδόπουλος κι ο Ψοφάκης,
ο Έντζελ και τόσοι άλλοι...
Της Κέρκυρας οι φυλακές,
του αίσχους το μνημείο,
μένουν ακόμη ανοικτές.
Τι δολοφονικό αστείο...
Και την ζωή μας κλέβουν
Τριγύρω δικαστήρια
δικάζουνε ανθρώπους,
στα κάτεργα τους στέλνουν
για τους "κακούς" τους τρόπους.
Τριγύρω απλώνονται παντού
χιλιάδες διακρίσεις,
"ένα το κόμμα άνθρωπε"
και μη ξαναμιλήσεις.
ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΤΟΥΣ
Τα μάτια σου μικρή μου σαν κυτάζω,
βόμβες μολότωφ γύρω μου σκορπώ,
φωτιές ανάβω κι όλα τα γκρεμίζω,
τον κόσμο τούτο άλλο πια δεν αγαπώ.
Αγάπαμε και γράφτους στο μουνί σου,
πάρε τσεκούρι και χτύπα τον αστό,
μαστούριασε, τραγούδησε απόψε,
αύριο πάμε για κάποιον εμπρησμό.
Η κοινωνία είναι όλη ένα μπουρδέλο,
όπου σταθείς θα δεις και φυλακή,
ζουν οι προδότες, τρων' οι χαφιέδες,
τα παληκάρια σαπίζουν στην στενή.
ΓΑΜΗΣΙ ΧΑΣΙΣΙ ΚΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ
Έξη με εφτά μαθηματικά.
Εφτά μ' οκτώ;
Γράφουμε προ-πο!
Μόλις πάει δέκα
στρώνουμε κουβέρτα,
καπνίζουμε χασίσι
κι αρχίζει το γαμήσι
και τότε;
Και τότε ονειρευόμαστε
επιστροφή στη Φύση.
Σταμάτησε την πόκα,
ποτέ μη γίνεις πρόκα,
φουλαριστός στην κόκα
κάνε μας μια τόκα.
Γράψε στ' αρχίδια σου
το κάθε σοβαρό,
δώδεκα με μία
κόφτου το λαιμό.
Μία με δύο
χέσε το ωδείο.
Δύο με τρεις
παιχ' τον ν' απελευθερωθείς.
ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Όλα τ' αντιδραστικά
φαινόμενα της κοινωνίας
έχουν σαν βάση το σχολειό
το πορνο-αντιδραστικό.
Σ' αυτό μαθαίνεις για θρησκείες
και για πολιτικο-οικονομίες,
για πατρίδες και για κράτη
και λανθασμένα τον Σωκράτη.
Στου μπουρδέλου τα θρανία
τον εγκέφαλο σου πλύνουν
κάποιο επάγγελμα να βρεις,
έστω φύλακας κάποιας φυλακής.
Το γαμημένο το σχολειό
πηγή ελονοσίας,
σου μιλούν για πολιτισμό,
το καρκίνωμα της κοινωνίας.
Μα η σκέψη μια τιράντα
και κουκούτσια τα μυαλά.
Βρε μαλάκα μαθητή,
βρε μαθήτρια πιονάκι,
δεν μπαίνετε στη φυλακή
παρά στο σχολείο-κατεργάκι;
Μήπως υπάρχει διαφορά
στο κάτεργο απ' το σχολείο,
μπετόβεργες στη μια πλευρά
και τα δυο παρόμοια κελιά.
Ζήτα διαγραφή,
αρνήσου τώρα
το γαμημένο το σχολειό
να σου ρυθμίζει τη ζωή.
Στο κράτος πάει η ενοχή
και σ' αυτούς που κυβερνούν,
τις υποσχέσεις τις προεκλογικές
σκόπιμα όλοι τις ξεχνούν.
Κοινωνία με φυλακές
μια κοινωνία με πληγές,
κοινωνία με Νταχάου
μια κοινωνία με ντροπές.
Ντροπή άνθρωποι, ντροπή.
Ντροπή και τίποτ' άλλο.
ΕΙΜΑΙ ΦΑΣΗ
Είμαι απολυτο-σχετικός,
είμαι πάνω, είμαι κάτω,
είμαι θετικο-αρνητικός,
είμαι φάση άνω-κάτω.
