Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ


Εν ολίγοις και συντμήσει...

Είκοσι τρία χρόνια.
Εφτά μήνες.
Ως φαίνεται δεν ήτανε αρκετά ως προς την προσωπική μου τιμωρία, για σειρά κακουργηματικών πράξεων, που βεβαίως διέπραξα την χρονική περίοδο 1969-2002, αλλά το ελληνικό κράτος, με μπροστάρη του την σπείρα των μακρυχέρηδων δικαστών, με φυλάκισε και με ένα (1) μήνα φυλάκιση διότι με συνέλαβαν στο αστικό λεωφορείο... χωρίς εισιτήριο!
Μάλιστα, το 1993, με φυλάκισαν στην φυλακή του Ναυπλίου... και λόγω της εθνικής γιορτής της 25ης Μαρτίου ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Κουβελάκης, με χάρισε δώδεκα (12) ημέρες...
Η Σέχτα των Δικαστών του γηγενούς κράτους... με καταδίκασε συνολικά με 259 δικαστικές αποφάσεις, με πρόλογο του προσωπικού μου θρίλερ, το 1974-1975 πρωτόδικα... με φόρτωσε με εκατόν εξήντα πέντε (165) χρόνια φυλακή...
Στα εφετεία βέβαια “έδειξε πιο ανθρώπινο πρόσωπο” η συμμορία του παραδικαστικού κυκλώματος...
Δικαστές.
Δικηγόροι.
Δημοσιογράφοι... “και επαναστάτες ποινικοί...”.


Τίποτα ο Αριθμός…
Πουθενά η Οδός…
Ζω ενστικτωδώς…
------------------------------------------------------------------------ 
Χωρίς ταυτότητα
και πιστοποιητικά,
βιβλιάρια Ι.Κ.Α.
εκλογικό κι ενσήμων,
χωρίς σπίτι
καταθέσεις και δουλειά,
χωρίς ρόδα
μονίμως…Λόρδα,
χωρίς κινητό κι ακίνητο
στρώμα το χαρτόνι
φελιζόλ το μαξιλάρι
η μόνη μου περιουσία
τα ρούχα που φοράω,
κι ένα παλιό ρολόι
απ’ την εποχή του … Μάο!
Τίποτα ο Αριθμός…
Πουθενά η Οδός…
Ζω ενστικτωδώς…



Οδός τίποτα Αριθμός πουθενά!

Γεννήθηκα από φτωχό μουνί
κι αρχίδια δίχως φράγκο,
ήτανε κι αριστεροί
κορνίζα δίχως κάδρο…

Χωρίς ταυτότητα,
πιστοποιητικά,
εκλογικό
βιβλιάριο, ενσήμων,
χωρίς τράπεζα,
χωρίς γιατρό,
χωρίς ακίνητο και κινητό…

Περιουσία μου μοναχική
τα ρούχα που φοράω
και του μυαλού μου η ροή.
Ζω ενστικτωδώς,
τίποτα η οδός,
πουθενά ο αριθμός!
Δευτέρα 15 Νοέμβρη 2010

Τύφλα να ’χει η Κάρλα Μπρούνι!

Απρόσμενα, αναπάντεχα,
απρόοπτα και ξαφνικά,
στα καλά των καθουμένων
μέλος πρωτογράφτηκα
στο κλαμπ των ερωτευμένων…

Τύφλα να ’χει η Κάρλα Μπρούνι
Μόνικα Μπελούτσι
και Σακίρα,
πρόσθεσε κι άλλη μια.
Δεν παίζεσαι μωρό μου,
Είσαι απ’ τις θεές η πιο θεά!
Δευτέρα 15 Νοέμβρη 2010

Ένα πρωί στην Ευελπίδων…

Ανοίγουν πάλι το κελί
κλειδώνουν την ψυχή μου,
δεν υπάρχω πουθενά
ζω την φυλακή μου…

Ένα πρωί στην Ευελπίδων
μέσα στην αίθουσα οκτώ,
το σύνολο μου
…των ελπίδων,
το φάγαν στο ταψί ψητό!
Δευτέρα 15 Νοέμβρη 2010

Σαν τον Χριστό στον Γολγοθά…

Πόρτες, παράθυρα κλειστά,
σπίτι μου ο δρόμος,
τα πάντα γύρω μου φριχτά
κρεββάτι μου ο πόνος…

Το σύστημα
το κοινωνικοπολιτικό
μ’ έχει παροπλίσει
και σε καρνάγιο φυλακή
μ’ έχει φυλακίσει…

Σαν τον Χριστό στον Γολγοθά
σηκώνω τον σταυρό μου,
απίστευτη επιβίωση
μα τον Άγνωστο Θεό μου!
Τρίτη 16 Νοέμβρη 2010
Αποικία του Στρος Καν!

Η μόνη μου περιουσία
τα ρούχα που φοράω,
σπίτι μου ο δρόμος
και κρεββάτι μου ο πόνος...
Ελλάδα δύο χιλιάδες δέκα
αποικία του Στρος Καν,
χούντα των μονοπωλίων
της Σέχτας... Των πλουσίων!
Σαρκοζί πρωθυπουργός
Μέρκελ επικρατείας,
Γιούνκερ εξωτερικών
και Δ.Ν.Τ. Δημοκρατίας...
Για την οικονομία εξεταστική
Ο Παπανδρέου την αρνιέται,
αφού και οι τρακόσιοι φάγανε
την Ελλάδα... την ξεράνανε!
Παρασκευή 19-11-2010

Δέσποινα Καπιταλιστικίδου!

Τα δυο της πόδια φορτηγό
με τόνους φορτωμένο,
στις πλάτες της Καισαριανής
ΚΟΜΠΟΔΕΜΜΑ ΚΛΕΜΜΕΝΟ...
Φούστα δυο χιλιάρικα ευρώ
της Λουΐζας Κολωνάκι,
τσάντα της Βουϊτόν
ταγιέρ Καρούζου και σακάκι...
Στην οδό Ακαδημίας
στης Μέρλιν τα γραφεία
μπήκε με σκέρτσο ναζισμό
και κατάμαυρα αστεία...
Μια το λάδι τρεις το ξύδι.
Μακριά γαϊδούρα στο κεφάλι του κασίδη!
Παρασκευή 19-11-2010

Ζώης ο Πεθαμένος


Στα έξη δισεκατομμύρια
εφτακόσια εκατομμύρια ανθρώπους,
πάνω στον πλανήτη Γη
περιστρέφομαι και εγώ
σαν βελόνα μέσα στ’ άχυρα,
σαν αμμόκοκος, σαν…
ηλιαχτίδα μεσ’ την χαραμάδα!
Εγώ ο Ζώης…
Ζω για πλάκα;
Από σύμπτωση;
Τυχαία;
Αποτέλεσμα μιας εφήμερης σεξουαλικής συνεύρεσης;
Εγώ ο Πεθαμένος…
Δίπλα μου ένα τσίρκο ολόγυρα πολύχρωμο.
ΓΛΩΣΣΕΣ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ-ΣΗΜΑΙΕΣ-ΣΥΝΟΡΑ-ΚΤΛ.!
Από πού; Πώς; Πού; Πότε; Και γιατί;
Παρασκευή 19-11-2010

Το μαύρο κουτί της φυλακής


Στην αθέατη πλευρά του προαυλίου
κόμικς για το Γκουαντανάμο,
βρέχει  καταρρακτωδώς στην Μοζαμβίκη,
στην πλατεία Βάθης πέθανε η Βίκυ…

Το μαύρο κουτί της φυλακής
σημαίνει οτιδήποτε σκεφτείς,
αεροπλάνο…
το πριν
το τώρα
το μετά…
Η ελληνική μαφία είναι εδώ
Αθέατα, σίγουρα και θεατά…

Στου κελιού μου το καλοριφέρ,
κρεμάστηκε ο Γάλλος φίλος μου Ζακ Ριβέρ,
είχε γράμμα από το Σαν Σεμπαστιάν
από την Βάσκα φίλη του Αννέτα Μποβάρ…
Παρασκευή 19-11-2010

Χαθήκανε κάποιοι φίλοι μου...


Σπύρος Κοτρέτσος – Δημήτρης Ρετσινάς
ο ένας πήγε αδιάβαστος, ο άλλος πήγε... ανφάς.
Κώστας Ξυράφης – Μπράουν Τσουμάκ
τον Silver μπαγιάτικο ψωμί,
και τον Νεοζηλανδό... κονσέρβα από σκουμπρί!
(black humor e?)

Χαθήκανε κάποιοι φίλοι μου
τους φάγανε τα όρνια
για κάποιους κινηματογραφικά
γράψαν σενάρια φανταστικά...
Μιχάλης Πρέκας –  Γιάννης Σκανδάλης
of camera o Καπρόλας, έφυγε “αλλιώς” ο Γιάννης,
Ιπποκράτης Εξαρχόπουλος – Σταμάτης Ταγαρούλιας
θύματα εξόντωσης “του έρωτα της Ρούλας...”
Σάββατο 20-11-2010
Σ’ ένα διάδρομο φέρετρο!

Το ’να τσιγάρο πάνω στ’ άλλο
ο καφές μου
μέτριος βραστός,
φεύγει η σκέψη μου
αλλόκοτα γυρίζει
δραπέτης επ’ αόριστον
Στα σύννεφα καπνός!
Για να περάσει η ώρα μου
της ποινής μου
χρόνος αφαιρετέος,
πέντε βήματα μπροστά
πίσω άλλα τόσα,
σ’ένα διάδρομο φέρετρο
με κλειδωμένη γλώσσα...
Σαββατο 20-11-2010
Αθήνα 2010 μ.Χ.

Σεπτέμβρης του 1969…
Ημερομηνία που πρωτοαντίκρυσα
Την πρωτεύουσα της Ελλάδας
Τρία γεγονότα – άντε τέσσερα…
εστιάζω, συγκριτικά με το σημερινό χάλι της
το απερίγραφτο
το μη αναστρέψιμο…
α. Δεν είχε πολιτικούς κλέφτες,
αλλά στρατιωτικούς βασανιστές!
β. Βρήκα αμέσως εργασία…
γ. Στο λεωφορείο το αστικό,
άκουγες μονάχα την ελληνική γλώσσα…
και
δ. στην πλατεία Ομονοίας δεν υπήρχανε
σωριασμένοι οι χρήστες των ναρκωτικών….
Αθήνα του 2010 μ.χ.
Κάτι μεταξύ Καμπούλ και Μογκαντίσιου!


Ο Μπάρμπι… της Δ.Φ. Κορυδαλλού!


Ο Αίσωπος ξεψύχησε
μέσα σε μια κουφάλα
κι ο Κάλχας που τα μάντευε
παρέδωσε στην σκάλα…
Πότε τελείωσε η Μυθολογία
και πρωτοξεκίνησε η Ιστορία;
Κάπου στο κάπου του ΠΟΥΘΕΝΑ
ή
στο ατελείωτο άπειρο του ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ;
Γάϊος Μάριος ή Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας;
Γιώργος Παρασκευαϊδης ή …
ο κατά κόσμον Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος;
Εντάξει… και ’γω η Μαίρη Πόπινς… 


Δίπλα το παλιό μου σιφερτάζ...

Πάλι του ήλιου
το αναπόφευκτο φευγιό,
με βρίσκει σε κάμαρα ρημάδι.

Δίπλα το παλιό μου σιφερτάζ
με χθεσινό σπανάκι,
κέρασμα από περαστικό
στην οδό Καραμανλάκη...

Της Σελήνης
ξανά ο μελαγχολικός της ερχομός,
με βρίσκει σε φάση limit dοwn...,
ηθικό στην κόκκινη γραμμή
εκρεμμές.
Σάββατο 20-11-2011

Κοιμάμαι σαν ασβός...

Λόγω του ότι
το ποινικό μου μητρώο
είναι βεβαρυμένο
και χρώματος σκούρο, γκρίζο,
μαύρο, κατάμαυρο,
η πολιτεία, το ελληνικό κράτος,
μ' έχει αποκλείσει
από το κοινωνικό γίγνεσθαι
από το "υγιές κοινωνικό σύνολο"!

Κοιμάμαι σαν ασβός,
νυφίτσα, σαν κουνάβι,
τυφλοπόντικας μέσα σε χόρτα
με χαρτόνια και φελιζόλ,
ψάχνω σκουπιδοτενεκέδες
κάτι να βρω να φάω,
κάθε ξημέρωμα
καινούργιος εφιάλτης,
το μέλλον μου
χωρίς κοντάρι άλτης!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου