Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 1978

ΦΙΛΟΥΣΕΣ

Σαν τα φίδια
τα γλυκόλογα σου,
διπρόσωπα,
διπλόμορφα
τα αισθήματά σου.

Φιλούσες
και μου έσταζες
στα χείλη μου
φαρμάκι,
έσκαβες
τον λάκκο μου
μικρό μου θεατράκι.


ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΚΟΛΠΑ

Και τι δεν κάνω
για να
σε αποκτήσω,
γη και ουρανό
πάω να γκρεμίσω,
σκέφτομαι
τ' αδύνατα,
τα φτιάχνω
δυνατά.
Πως θα κατορθώσω
να σε πάρω αγκαλιά;

Σχέδια και κόλπα
σκέφτομαι πολλά,
δόκανα σου στήνω
να σε πιάσω μια φορά.


ΑΠΕΡΙΓΡΑΦΤΗ

Στη κάθε μια σου
κίνηση
πρόσωπο αλλάζεις,
μασκάρεψες την
σκέψη σου
πολύμορφα φαντάζεις.

Απερίγραφτη
με λόγια
η
συμπεριφορά σου,
σερσερού μου
να το ξέρεις
θάρθει
και η σειρά σου.


ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΚΙ ΑΠΡΟΟΠΤΑ

Μυστικό μου
εφτασφράγιστο,
θησαύρισμα κρυμμένο,
αστέρι
αχτινοβόλο
στην ψυχή μου κλειδωμένο.

Απρόσμενα κι απρόοπτα,
στα καλά
των καθουμένων,
μέλος ξαναγράφτηκα
στο κλαμπ ερωτευμένων.


ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΣΣΑΒΕΤΕΙΑΣ 1975

ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΣ

Φαντάζεσαι
απίθανες,
αλλόκοτες εικόνες,
την σκέψη σου
ληστέψανε
δαιμόνοι
και δαιμόνες.

Δραπέτευσες
και χάθηκες,
στο πουθενά
πλανιέσαι,
περιπλανώμενη
γυρνάς,
στο τίποτα
τραβιέσαι.


ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ

Κόσμος και υπόκοσμος
του ποταμιού
οι όχθες.
Εδώ βοσκάνε
πρόβατα εκεί
μασάνε γίδια,
στη μια φωλιάζουν
οι ασβοί,
στην άλλη οι νυφίτσες.

Αόρατες πτυχές,
παιχνίδι τρισδιάστατο.
Ξαδέλφια,
συννυφάδες,
κιτάπια
ανεφάρμοστα,
σαντάνες
στάζουν μέλι.


ΗΡΘΕ ΚΑΙΡΟΣ

Μια ζωή
στα ναυπηγεία,
μια ζωή
στα ξυλουργεία,
φτιάξε 'κείνα,
φτιάξε τ' άλλα,
μεροκάματο
μια στάλα.

Ήρθε καιρός
αλλοιώς
να τους τα πεις,
ήρθε καιρός
την ψυχή τους
να τους πιεις.


ΛΕΞΗ ΠΟΤΕ ΜΟΥ

Ήτανε 'κείνα
όλεθρος,
ήτανε 'κείνα
τρόμος,
κόλαση ατελείωτη,
βασιλιάς ο πόνος.

Λέξη ποτέ μου
δεν θα πω,
αράδα
δεν θα γράψω,
για 'κείνα
που υπόφερα
ποτέ μου
δεν θα κλάψω.

ΦΥΛΑΚΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ 1974

ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ


Θα κουβαλάς ισόβια
στα εσωτερικά σου
της μορφής μου
την σκιά,
θα είμαι
η χαρά σου.


Είμαι μέσα σου
βαθειά,
ρίζωμα βαθύ,
θ' ακούς
επ' άπειρον
την δική μου μουσική.




ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ


Ανοίγω πάλι το κελί,
κλειδώνω
την ψυχή  μου,
δεν είμαι,
δεν υπάρχω πουθενά,
ζω
στη φυλακή μου.


Στο Γολγοθά
σαν τον Χριστό
με το σταυρό
στους ώμους,
η μοίρα
μου το σφύριξε:
Ισόβια με πόνους.




ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ


Το μυαλό μου
σεργιανάει
σε κακόφημα στενά,
σουλατσάρει
φορτωμένο
στης αβύσσου τα κελιά.


Ντοκυμαντέρ
της κόλασης
πλάνα
στροβιλίζουν,
την σκέψη μου
αδίσταχτα
σταυρώνουν, βασανίζουν.




ΘΑΝΑΤΕ


Τετράγωνος
ο ουρανός,
όλα κιτρινισμένα,
κόσμε μου
σ' αρπάξανε,
σε κόψαν
από μένα.


Θάνατε
τρέξε πρόλαβε
πάρε την ψυχή μου,
είναι καθημερινός
θάνατος
η ζωή μου.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΑΠ' ΤΑ ΣΤΕΝΑ






ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΟ

Όποιος αμφιβάλλει
ότι
το κοινωνικό σύνολο,
το κάθε μορφής,
του πλανήτη μας
δεν είναι
μια φυλακή ασφαλείας
αυτός είναι ένα γουρούνι...

Ζούμε έγκλειστοι
σε μια τεράστια φυλακή
με νόμους και αρχές,
με βιτρίνες και στοές,
με λύπες και χαρές,
επιπλέον
υπάρχουν χιλιάδες ηδονές
μα πάντα
με νόμους και αρχές,
με νόμους και αρχές,
με νόμους και αρχές,
με νόμους και αρχές...

Υποφερτά και νόμιμα
του κάθε υπουργού
όπως κάτσει μες στον νου,
του κάθε δημαγωγού
κρεοπώλη του λαού.

Στο κοινωνικό το πειθαρχείο,
πίσω
απ' την κουρτίνα της ντροπής,
άλμπατρος περιμένουν
κάποτε ν' αμολυθούν
να πετάξουν,
κάτι πρέπει ν' αλλάξουν.

Ή προς την εξόντωση
του αντιδραστικού πυρήνα
ή
ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΜΗ ΒΓΑΖΕΙΣ ΛΕΞΗ

Μη θα πέσει, θα καταστραφεί,
θα σπάσει και θ' ανοίξει,
είδηση θα μας πάρουν...

Τι θες; Αυτό; Εκείνο; Τ' άλλο;
Πάρτα όλα κι ό,τι θες.

Αλλά σιωπή!

Κυτάω κι απορώ.
Γιατί ενοχλούνε τον λαό;

Η ζωή η ελληνική

είναι ωραία κι όμορφη
με προπό και με μουνί,
με απάτες και λαχεία,
με στρατό κι εκκλησία.
Σαββατόβραδο στη ντισκοτέκ
με ουίσκι και με κέικ.

Εγώ, λέει η Τασία,
ψηφίζω δημοκρατία.
Ρωτάνε και τον Νικολιό,
αυτός ψηφίζει κομμουνισμό.
Και χάιλ Χίτλερ
και βίβα Μουσολίνι,
δολοφονήθηκε το καναρίνι.

Άϊντε στα κομμάτια,
θρύψαλα, λαμπάκια.
Δεν ψηφίζω, δεν γνωρίζω,
ζω άλλού, γυρίζω.

Κορμιά Κολώνες Φράγματα

Κλικ φως,
κλικ χαμός,
κλικ φωνή,
κλικ νεκροί.

Λουριά σκυλιών λυθείτε.

Σας τραβούν και σας οδηγούν
όπου θέλουν οι σκυλοδηγοί.
Λένε ό,τι λένε κι εσείς ακούτε
στα τυφλά κι όπου βγει,
με μπαταρία το λουρί...

ΤΡΙΑ "ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ" ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Τεό, ο Μάικ κι ο Κορνέλ,
κάποιας σκέψης εισαγγελικής
τρία "αντικοινωνικά" στοιχεία.

Ο Τεό.
Τον είπαν ανισόρροπο,
δράκουλα της πολιτείας,
γιατί τόλμησε...
στ' αρχίδια του να γράψει
τα καθώς πρέπει της κοινωνίας.

Ο Μάικ.
Τον χαρακτήρισαν
άτομο ψυχοπαθητικό,
επικίνδυνο για τους ανθρώπους,
γιατί τόλμησε...
στ' αρχίδια του να γράψει
τους καθημερινούς τους τρόπους.

Ο Κορνέλ.
Αυτουνού του 'παν STOP.
Ως εδώ και μη παρέκει.
Βολέψου με τους άλλους
στης λησμονιάς το στέκι.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

ΑΠ' ΤΑ ΣΤΕΝΑ

ΛΟΥΡΙΑ ΣΚΥΛΙΩΝ ΛΥΘΕΙΤΕ

Από παντού,
μέσα κι έξω, απ' τους πάντες,
δεν υπάρχει νους,
μας τραβούνε σαν τιράντες.

Τα κόλπα τα' χουνε αυτοί,
καραφλοί, διεστραμμένοι,
αρχηγοί παραμυθιασμένοι.

Αποφασίζουν και φυλακίζουν,
κυβερνούν και δολοφονούν.
Μαφία ή πολιτική...

Δεν υπάρχει σκέψη
κι ας το αντίθετο
λένε οι "φωστήρες".

Αυτή υπάρχει στη φυλακή,
στο ψυχιατρείο,
στο περιθώριο.
Αυτή χαρακτηρίστηκε κακούργα.

Κι έτσι βασιλεύει
η Θάλεια η καλτάκα
κι η κουλτουριάρα Θεανώ
αρμέγοντας βυζιά
και χτίζοντας βίλες και νησιά.

Ή σαρανταπεντάρι
ή αποκατάσταση.

Σε πολέμους και δολοφονίες
για συμφέροντα με ραδιουργίες
με τίμημα ήσυχο γαμήσι.

Λυθείτε για να την βρείτε.

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ

Πάρε το κομπολογάκι μου
και μη ρωτάς γιατί.
Παράξενη η Κόλαση.
Τί μου δίνεις;

Αιχμάλωτό μου χελιδόνι
το σκίτσο σου
μου 'φερε μια θύμηση:
Τον ανοιξιάτικο ήλιο.

Αν υπάρχει δύναμη,
ΔΥΝΑΜΗ!
Ανοιξιάτικα ο ήλιος,
χειμωνιάτικα τα ένστικτα.
Έτυχε να ζήσω λίγο...

Μη ρωτάς... ανώφελο.
Ο χρόνος κι η σιωπή
φυλάκισαν την πληγή.
Να σου πω, δηλαδή,
την Αλήθεια και το φως
τα πρόδωσε.
Σήμερα είναι δίπλα της εχθρός.

ΜΑΥΡΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Το τσιγάρο ακρίβηνε.
Το ίδιο κι ο καφές.
Το νοίκι αυξήθηκε.
Απεργία οι καθηγητές.
Το ψωμί ακρίβηνε.
Η πόρνη έκλεισε το μπουρδέλο.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ
Παρακαλούμε τους πολίτας
όπως δια εθνικούς
και μόνο λόγους
συμμορφωθούν με τα κατωτέρω:

1) Απαγορεύεται το κάπνισμα.
2) Το ίδιο κι ο καφές.
3) Οι άνθρωποι να ξεκληριστούν.
4) Οι μαθητές ξύλο απελέκητο.
5) Οι πάντες να λιμοκτονήσουν.
6) Και η πόρνη...
    συντόμως να επιστρέψει
    γιατί θα τιμωρηθεί!

Το κράτος;
Το κράτος είναι νταβατζής.

Μαύρε επαναστάτη
βούτα το σπαθί.
Κόψε το κεφάλι
του εκμεταλλευτή.

ΑΠ' ΤΑ ΣΤΕΝΑ

Σημασία δεν έχει
να ξέρεις τι σου γίνεται.
Σημασία έχει
να ξέρεις ποιος είσαι.


ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ


Η ντροπή της ανθρωπιάς
πάνω στο νησί αυτό.


Της Κέρκυρας οι φυλακές
που κάτεργα θυμίζουν,
χιλιάδες τα ποντίκια
τα πάντα ροκανίζουν.


Μπαίνοντας σου φεύγει η μαστούρα,
ογδόντα ανθρωποφύλακες
με πράσινη κουκούλα.


Φύλακες ψηλοί, ψυχροί
μα κότες στην καρδιά,
περιμένουν κάποια διαταγή
να σου την πέσουν όλοι μαζί.


Κάποιον τον λεν Παγκράτη,
χαίρεται να αυτοαποκαλείται
ότι είναι το αρχι-κοράκι.


Ο Βαρότσης κι ο Σκιαδόπουλος
εγκληματίες βασανιστές
υπαρχιφύλακες στις φυλακές.


Κελιά στενά
χτισμένα τον Μεσαίωνα,
κελιά της υγρασίας,
κελιά εν γνώσει
της "καθώς πρέπει" κοινωνίας.


Απαγορεύεται η συναναστροφή
μεταξύ των καταδίκων,
χωρίς τουαλέτα το κελί,
χωρίς κάθισμα,
χωρίς νερό,
ένα κάτεργο αδέλφια
σε σιωπηλό αποκλεισμό.


Στα μπουντρούμια του κατέργου
σαπίζουνε ψυχές,
ανθρώπων αγνές καρδιές.


Ο Μελέτης κι ο Πετρόπουλος,
ο Κοεμτζής και ο Σπυρόπουλος,
ο Παπαδόπουλος κι ο Ψοφάκης,
ο Έντζελ και τόσοι άλλοι...


Της Κέρκυρας οι φυλακές,
του αίσχους το μνημείο,
μένουν ακόμη ανοικτές.
Τι δολοφονικό αστείο...
Και την ζωή μας κλέβουν


Τριγύρω δικαστήρια
δικάζουνε ανθρώπους,
στα κάτεργα τους στέλνουν
για τους "κακούς" τους τρόπους.


Τριγύρω απλώνονται παντού
χιλιάδες διακρίσεις,
"ένα το κόμμα άνθρωπε"
και μη ξαναμιλήσεις.


ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΤΟΥΣ


Τα μάτια σου μικρή μου σαν κυτάζω,
βόμβες μολότωφ γύρω μου σκορπώ,
φωτιές ανάβω κι όλα τα γκρεμίζω,
τον κόσμο τούτο άλλο πια δεν αγαπώ.


Αγάπαμε και γράφτους στο μουνί σου,
πάρε τσεκούρι και χτύπα τον αστό,
μαστούριασε, τραγούδησε απόψε,
αύριο πάμε για κάποιον εμπρησμό.


Η κοινωνία είναι όλη ένα μπουρδέλο,
όπου σταθείς θα δεις και φυλακή,
ζουν οι προδότες, τρων' οι χαφιέδες,
τα παληκάρια σαπίζουν στην στενή.


ΓΑΜΗΣΙ ΧΑΣΙΣΙ ΚΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ


Έξη με εφτά μαθηματικά.
Εφτά μ' οκτώ;
Γράφουμε προ-πο!


Μόλις πάει δέκα
στρώνουμε κουβέρτα,
καπνίζουμε χασίσι
κι αρχίζει το γαμήσι
και τότε;
Και τότε ονειρευόμαστε
επιστροφή στη Φύση.


Σταμάτησε την πόκα,
ποτέ μη γίνεις πρόκα,
φουλαριστός στην κόκα
κάνε μας μια τόκα.


Γράψε στ' αρχίδια σου
το κάθε σοβαρό,
δώδεκα με μία
κόφτου το λαιμό.
Μία με δύο
χέσε το ωδείο.
Δύο με τρεις
παιχ' τον ν' απελευθερωθείς.


ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


Όλα τ' αντιδραστικά
φαινόμενα της κοινωνίας
έχουν σαν βάση το σχολειό
το πορνο-αντιδραστικό.


Σ' αυτό μαθαίνεις για θρησκείες
και για πολιτικο-οικονομίες,
για πατρίδες και για κράτη
και λανθασμένα τον Σωκράτη.


Στου μπουρδέλου τα θρανία
τον εγκέφαλο σου πλύνουν
κάποιο επάγγελμα να βρεις,
έστω φύλακας κάποιας φυλακής.


Το γαμημένο το σχολειό
πηγή ελονοσίας,
σου μιλούν για πολιτισμό,
το καρκίνωμα της κοινωνίας.


Μα η σκέψη μια τιράντα
και κουκούτσια τα μυαλά.


Βρε μαλάκα μαθητή,
βρε μαθήτρια πιονάκι,
δεν μπαίνετε στη φυλακή
παρά στο σχολείο-κατεργάκι;


Μήπως υπάρχει διαφορά
στο κάτεργο απ' το σχολείο,
μπετόβεργες στη μια πλευρά
και τα δυο παρόμοια κελιά.


Ζήτα διαγραφή,
αρνήσου τώρα
το γαμημένο το σχολειό
να σου ρυθμίζει τη ζωή.


Στο κράτος πάει η ενοχή
και σ' αυτούς που κυβερνούν,
τις υποσχέσεις τις προεκλογικές
σκόπιμα όλοι τις ξεχνούν.


Κοινωνία με φυλακές
μια κοινωνία με πληγές,
κοινωνία με Νταχάου
μια κοινωνία με ντροπές.


Ντροπή άνθρωποι, ντροπή.
Ντροπή και τίποτ' άλλο.


ΕΙΜΑΙ ΦΑΣΗ


Είμαι απολυτο-σχετικός,
είμαι πάνω, είμαι κάτω,
είμαι θετικο-αρνητικός,
είμαι φάση άνω-κάτω.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Κλαούντιο Εσκομπάρ

Όπως ο βράχος
αυτός ο στρογγυλός,
ο πλανήτης Γη
στο χάος του κενού,
απρογραμμάτιστα
αυτοπεριστρέφεται και ταξιδεύει,
έτσι και ο Κλαούντιο Εσκομπάρ
συγκάτοικός μου στο κελί 84,
της Δ' πτέρυγας του Κορυδαλλού,
έβλεπε και άκουγε
στην τηλεόραση,
πως τον σκότωσαν στο Μεντεγίν
της Κολομβίας
επίλεκτες δυνάμεις
της C.I.A. και του F.B.I.!

Όντως οι καθεστηκυίες τάξεις
σ' αυτή την χώρα,
βλέπουν τους πολίτες
σαν ποντίκια...
σαν κουνάβια...
σαν ασβούς...
σαν μυρμηγκοφάγους!